De Adios vakantie van Esther van Houwelingen.
Keukenprinsen en -prinsessen gaan helemaal op in de kooksfeer die heerst in het kleine Belgische dorpje Sippenaeken. Exotisch fruit wordt gesneden, vleesschalen mooi opgemaakt en de tafel staat gedekt voor een luxe 3-gangen diner. Iedereen is in de weer, er wordt gelachen, geproefd en hard gewerkt. Het is feest in de keuken die bemand wordt door elf vakantiegasten met hun drie begeleiders. ‘En zo hoort het ook’, vertelt Esther lachend als ze terugdenkt aan haar onvergetelijke vakantie met Adios.
De praatgrage Adios reisbegeleider staat in het dagelijks leven voor de klas. Na schooltijd is ze vaak actief voor muziekvereniging Da Capo, houdt ze zich bezig met aquarobic in het zwembad of met haar studie gedragsspecialisme. Een bezige bij. Over twee jaar hoopt ze aan de slag te gaan binnen het bijzonder onderwijs, een droom die ze al vanaf haar 15e koestert. Dat ze een hart heeft voor mensen met een verstandelijke beperking is nu wel duidelijk, maar hoe is ze eigenlijk bij Adios terecht gekomen? “Het begon allemaal te rollen toen ik een oproep las in ons kerkblad. Met spoed waren er nog reisleiders nodig omdat er reisleiders waren uitgevallen. En laat ik nu net die week vrij zijn en daarnaast zin hebben in een heerlijke vakantie! En zo zit ik vijf weken later te genieten in het Miljoenentreintje in Valkenburg,” aldus Esther.
Na de onvergetelijke treinrit in het Miljoenentreintje rijden we verder naar de grotten van Valkenburg. Voor sommige deelnemers zijn te grotten een beetje eng, daarom gaan ze gezellig wat drinken op een nabijgelegen terrasje. De stoere deelnemers stappen opnieuw in de trein die ditmaal het ondergrondse gangenstelsel van de mergelgrotten laat ontdekken. Na ruim een uur komen we weer buiten, vanwaar we de reis naar ons vakantiehuis voortzetten. Ook vandaag staat er weer een heerlijk 3-gangenmenu op het programma, met een huisgemaakte championnensoep, pannenkoeken en ijs als nagerecht. Na het avondeten moet er natuurlijk ook afgewassen worden. Gelukkig zijn er genoeg vrijwilligers en twintig minuten later zitten we gezellig in de zithoek met een bakje koffie of thee. De Adiosliedbundels worden gepakt en met elkaar zingen we er vrolijk op los. Vandaag staat het thema, ‘Het zout der aarde’ op het programma. Om het verhaal nog iets beter te begrijpen eten we zoute en ongezouten pinda’s, want wat is nu het zout en waarom is het zout zo belangrijk? Na een half uur stille tijd worden de spelletjes uit de kast gehaald, de chips op tafel gezet en gaan de eerste deelnemers alvast naar bed. Rond een uurtje of twaalf wordt het voor ons allemaal tijd om naar bed te gaan, maar voor het zover is wordt de dag geëvalueerd en gezamenlijk als leiding afgesloten.
De volgende morgen regent het. Toch heeft de groep geen enkele last van al de dagen dat het al regent. Dat is zo mooi aan de deelnemers, want hoe het weer ook is, als we kunnen doen wat we willen doen, dan is het gewoon goed weer. De éne dag liepen we in de zon door de plassen te stampen en te wandelen, een volgende dag zitten we veilig op de rondvaartboot die ons gratis een tweede ronde over de Rijn aanbiedt omdat het noodweer is toegeslagen. De week vliegt werkelijk voorbij. Het is een week waarin wordt gelachen, gehuild, gezongen en genoten. En dat dan niet alleen door de deelnemers, maar juist ook door de reisbegeleiders. “Het is een week die ik iedereen aan zou raden; het is zo’n rijke ervaring!” besluit Esther enthousiast. “Het kost je veel energie, maar je krijgt er zoveel waardering voor terug, dat het het helemaal waard is.”